Misschien herken jij dit. Je hebt een prima leven, maar toch ontbreekt er iets. Je hoofd draait overuren, je lijf staat altijd aan, en echt ontspannen lukt niet. Je werkt hard — ook aan jezelf — maar duwt jezelf vaak vooruit vanuit wilskracht. Je houdt graag controle, en zonder dat je het doorhebt, gaat de liefde in jouw hart minder vrij stromen. Vanuit de leegte van binnen, en de behoefte om gezien of geliefd te worden, ben je gaan geven, pleasen, aanpassen. Je leeft vooral in je hoofd, terwijl je lijf steeds luider van zich laat horen. En hoe hard je ook aan jezelf werkt, bepaalde patronen blijven zich herhalen. Ook in jouw relaties.
Niet omdat je faalt, maar omdat jouw systeem leeft alsof het verleden nog steeds nu is.

VOLUIT LEVEN betekent niet nóg beter je best doen, maar juist thuiskomen bij wie jij in essentie bent. Bij degene die jij was vóórdat angst, overlevingsstrategieën en aangeleerde patronen jou zijn gaan leiden. Het is de weg van her-inneren. Van thuiskomen in je lichaam, voelen wat daar leeft, je hart openen,
overlevingsmechanismen zoals overmatig denken en analyseren ten ruste leggen, je innerlijk kompas weer volgen en jezelf durven zijn zonder schaamte of oordeel. Zo binnen, zo buiten.

Van daaruit ontstaat ruimte. Ruimte om aanwezig te zijn bij wat er is, ook als het ongemakkelijk is. Om de liefde weer door je heen te laten stromen, en het leven te ervaren zoals het bedoeld is: vol, echt en vrij. Dat vraagt om zachtheid, moed en aanwezigheid. En om begeleiding die verder gaat dan praten alleen.